hayattan alınan dersler

hayttan aldığınız dersler neler??söyleyinki bilelim bilelimki tedbirli olalım .
mesela benim dostunu düşmanını iyi bilmek..hadi sıra sizde

HER KIMSEN HAYATI COK SEVIYORSUN DEMEK ISTEDIN GALIBA

BEN DOSTUMU BILIRIM

hayatta herkesin kendine göre haklı olduğunu ve kimseye haksız yere kırılmamamyı öğrendim

herkesin düşüncelerinin farklı olup bunlara saygı göstermeyi öğrenmeye çalışıyorum

kanki gulbeseker kım

ya tekrar söylüyorum herkes "tanışın kaynaşın" başlığı altında kendini tanıtsın,lütfen.yoksa üyelikleri silinecek


forum moderatörü

Eğer söylediklerimzden ders alınsaydı kırılanlar hiç kırılmamış, neden kırıldıklarını anlamamış olacaktı,
Eğer söylediklerimizden ders alınsaydı herkes bildiğini değil istenileni yapardı,
Eğer söylediklerimizden ders alınsaydı hergün suratımıza bakan kişiler nerhaba demeyi karşılarındaki kişilerden esirgemezdi,
Eğer söylediklerimizden ders alınsaydı beni m bunları yazmama gerek kalmazdı........

"Yaşam; önce sınava sokar, sonra dersini verir..."

Sınavları geçer miyiz?
Belli değil ...

Ders alır mıyız?
O da belli değil ...

Durduğumuz yere, baktığımız yöne göre değişebilir cevaplar...

Başkalarına anlattıkça da değişir, tekrar hatırladıkça, yeni sınav için eski dersleri kullandıkça, uyku öncesi rahatlıkta, asla hatırlanmamak üzere ilgili rafa yerleştirmeden önce, aşık olmak üzereyken, fal baktırırken, vatan kurtarırken ...

Anlamı ve önemi değişse de her zaman sınavlar ve alınan dersler vardır.

DERS 1
Okuldaki ikinci ayımda, hocamız test sorularını dağıttı. Ben okulun en iyi öğrencilerinden biriydim. Son soruya
kadar soluk almadan geldim ve orada çakıldım kaldım. Son soru şöyleydi:

"Hergün okulu temizleyen hademe kadının ilk adı nedir?.."
Bu herhalde bir çeşit şaka olmalıydı.Kadını yerleri silerken hemen hergün görüyordum. Uzun boylu, siyah saçlı bir kadındı.50'lerinde falan olmalıydı.
Ama adını nerden bilecektim ki!..Son soruyu yanıtsız bırakıp kağıdı teslim ettim.Süre biterken bir öğrenci, son sorunun test sonuçlarına dahil olup
olmadığını sordu."Tabii dahil" dedi, hocamız.. "İş yaşamınız boyunca insanlarla karşılaşacaksınız. Hepsi birbirinden farklı insanlar.
Ama hepsi sizin ilginiz ve dikkatinizi hakeden insanlar bunlar. Onlara
sadece gülümsemeniz ve "Merhaba" demeniz gerekse bile..

" Bu dersi hayatım boyunca unutmadım. Hademenin adı da.. Dorothy idi."

Yağmurda otostop!..

Bir gece vakti geceyarısına doğru Alabama otoyolunun

kenarında duran bir zenci kadın gördüm.Bardaktan boşanırca yağan yağmura
rağmen, bozulan arabasının dışında duruyor ve dikkati çekmeye çalışıyordu.
Geçen her arabaya el sallıyordu.Yanı nda durdum. 60'lı yıllarda bir beyazın bir zenciye hem de
Alabama'da yardıma kalkışması pek olağan şeylerden değildi.Onu kente kadar
götürdüm. Bir taksi durağına bıraktım. Ayrılırken
ille de adresimi istedi verdim. Bir hafta sonra kapım çalındı. Muazzam bir
konsol televizyon indiriyordu adamlar. Bir de not ekliydi, armağanda..
"Geçen gece otoyolda bana yardımınıza teşekkür ederim. O korkunç yağmur sadece
elbiselerimi değil, ruhumu da sırılsıklam etmişti. Kendime güvenimi yitirmek üzereydim,
siz çıka geldiniz. Sizin sayenizde ölmekte olan kocamın yatağının başucuna
zamanında ulasmayı başardım. Biraz sonra son nefesini verdi. Tanrı bana
yardım eden sizi ve başkalarına karşılık beklemeksizin yardım eden herkesi kutsasın!..

En iyi dileklerimle. ..

Bayan Nat King Cole."

Size hizmet edenleri hep hatırlayın..

Bir pastanın üç otuz cente satıldığı günlerde 10 yaşında bir çocuk pastaneye girdi.
Garson kız hemen koştu.. Çocuk sordu: "Çukulatalı pasta kaç para?.." "50 cent!.."
Çocuk cebinden çıkardığı bozukları saydı..Bir daha sordu: "Peki dondurma ne kadar.."
35 cent" dedi garson kız sabırsızlıkla.. . Dükkanda yığınla müşteri vardı ve
kız hepsine tek başına koşuşturuyordu. Bu çocukla daha ne kadar vakit
geçirebilirdi ki... Çocuk parasını bir daha saydı ve "Bir dondurma alabilir
miyim lütfen" dedi. Kız dondurmayı getirdi. Fişi tabağın kenarına koydu ve
öteki masaya koştu. Çocuk dondurmasını bitirdi. Fişi kasaya ödedi.Garson kız
masayı temizlemek üzere geldiğinde, gözleri doldu birden. Masayı sanki akan
yaşları temizleyecekti. Boş dondurma tabağının yanında çocuğun bıraktığı 15
centlik bahşiş duruyordu...

Yolumuzdaki engeller...

Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine
kocaman bir kaya koydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu. Bakalım neler
olacaktı?. Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray
görevlileri birer birer geldiler, sabahtan öğlene kadar. Hepsi kayanın
etrafından dolaşıp saraya girdiler. Pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirdi.
Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyordu.Sonunda bir
köylü çıkageldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu. Sırtındaki küfeyi yere
indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve ıkına sıkına itmeye başladı. Sonunda
kan ter içinde kaldı ama, kayayı da yolun kenarına çekti. Tam küfesini
yeniden sırtına almak üzereydi ki, kayanın eski yerinde bir kesenin
durduğunu gördü. Açtı... Kese altın doluydu. Bir de kralın notu vardı
içinde...altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir" diyordu kral. Köylü,
bugün dahi pek çoğumuzun farkında olmadığı bir ders almıştı. "Her engel,
yaşam koşullarınızı daha iyileştirecek bir fırsattır..."

Önemli olan vermektir...

Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız
getirdiler. Tek yaşam şansı beş yaşındaki kardeşinden acil kan nakli idi.
Küçük oğlan aynı hastalıktan mucizevi şekilde kurtulmuş ve kanında o
hastalığın mikroplarını yok eden bağışıklık oluşmuştu. Doktor durumu beş
yaşındaki oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini sordu. Küçük
çocuk bir an duraksadı. Sonra derin bir nefes aldı ve "Eğer kurtulacaksa,
veririm kanımı" dedi. Kan nakli ilerlerken, ablasının gözlerinin içine bakıyor
ve gülümsüyordu. Kızın yanaklarına yeniden renk gelmeye başlamıştı, ama küçük
çocuğun yüzü de giderek soluyordu... Gülümsemesi de yok oldu. Titreyen bir
sesle doktora sordu:
" Hemen mi öleceğim?.."

Küçük, doktoru yanlış anlamış, ablasına vücudundaki bütün kanı verip, öleceğini sanmıştı.

Hayat yokuşunu tırmanırken, karşılaştığınız insanlara iyi davranın,çünkü;inişte yine onlarla karşılaşacaksınız...